|
sgrumat
sgrumat (sgru-mátŭ) adg sgrumatã (sgru-má-tã), sgrumats (sgru-mátsĭ), sgrumati/sgrumate (sgru-má-ti) – scriari neaprucheatã tu-aestu dictsiunar; vedz zgrumat
T.Cunia Dictsiunar-a-Limbãljei-Armãneascãsgrumãturã
sgrumãturã (sgru-mã-tú-rã) sf sgrumãturi (sgru-mã-túrĭ) – scriari neaprucheatã tu-aestu dictsiunar; vedz zgrumãturã
T.Cunia Dictsiunar-a-Limbãljei-Armãneascãdisgrumat
disgrumat (dis-gru-mátŭ) adg disgrumatã (dis-gru-má-tã), dis-grumats (dis-gru-mátsĭ), disgrumati/disgrumate (dis-gru-má-ti) – scriari neaprucheatã tu-aestu dictsiunar; vedz dizgrumat
T.Cunia Dictsiunar-a-Limbãljei-Armãneascãdisgrum
disgrum (dis-grúmŭ) (mi) vb I disgrumai (dis-gru-máĭ), dis-grumam (dis-gru-mámŭ), disgrumatã (dis-gru-má-tã), disgruma-ri/disgrumare (dis-gru-má-ri) – scriari neaprucheatã tu-aestu dictsiunar; vedz dizgrum
T.Cunia Dictsiunar-a-Limbãljei-Armãneascãsgrum
sgrum (sgrúmŭ) (mi) vb I sgrumai (sgru-máĭ), sgrumam (sgru-mámŭ), sgrumatã (sgru-má-tã), sgrumari/sgrumare (sgru-má-ri) – scriari neaprucheatã tu-aestu dictsiunar; vedz zgrum
T.Cunia Dictsiunar-a-Limbãljei-Armãneascã