|
|
scatii/scatie
scatii/scatie (sca-tí-i) sf – vedz tu scalj
T.Cunia Dictsiunar-a-Limbãljei-Armãneascã vedz: scaljscalj
scalj (scáljĭŭ) sn scalji/scalje – numã datã la niscãnti erburi (jumeari) cu frãndzãli tsi au schinj, tsi au fructi njits, arucutoasi cu multsã schinj deavãrliga tsi s-acatsã lishor, ma si scot multu greu di pi stranji; scatii;
(expr:
1: ca scaljlu di lãna-a oailjei s-tsãni = s-tsãni multu vãrtos, di nu pots s-ascachi;
2: s-tsãni (ca) scalj dupã el = s-dutsi dupã el (sta cu el) tut chirolu sh-nu lu-alasã dip tra s-armãnã singur;
3: oaea s-dutsi la scalj, nu scaljlu la oai = omlu sh-caftã singur bilelu, singur sh-lu fatsi)
{ro: scai}
{fr: chardon}
{en: thistle}
ex: ti umplush di scalji; vinji cu multi scalji pri stranji
§ scatii/scatie (sca-tí-i) sf scatii (sca-tíĭ) – (unã cu scalj)