|
|
rozmarin
rozmarin (roz-ma-rínŭ) sm – vedz tu rizmãrinã
T.Cunia Dictsiunar-a-Limbãljei-Armãneascã vedz: rizmãrinãrizmãrinã
rizmãrinã (ris-mã-rí-nã) sf pl(?) – arburic njic criscut di om, cu frãndzã tsi anjurzescu mushat shi nu cad earna (armãn verdzã tut anlu), cu lilici albi, njirli i aroshi, tsi easti bãgat tu mãcãruri, yitrii shi livandu, trã anjurizma tsi da
{ro: rozmarin}
{fr: romarin}
{en: rosemary}
ex: avem sh-noi tu vatra-a noastrã rizmãrinã
§ rozmarin (roz-ma-rínŭ) sm rozmarinj (roz-ma-rínjĭ) – (unã cu rizmãrinã)
§ arãzmãrin (a-rãz-mã-rínŭ) sm arãzmãrinj (a-rãz-mã-rínjĭ) – (unã cu rizmãrinã)