|
disguliri/disgulire
disguliri/disgulire (dis-gu-lí-ri) sf disguliri (dis-gu-lírĭ) – scriari neaprucheatã tu-aestu dictsiunar; vedz dizguliri
T.Cunia Dictsiunar-a-Limbãljei-Armãneascãdisgulescu
disgulescu (dis-gu-lés-cu) vb IV disgulii (dis-gu-líĭ), disguleam (dis-gu-leámŭ), disgulitã (dis-gu-lí-tã), disguliri/disgulire (dis-gu-lí-ri) – scriari neaprucheatã tu-aestu dictsiunar; vedz dizgulescu
T.Cunia Dictsiunar-a-Limbãljei-Armãneascã