|
disgrumari/disgrumare
disgrumari/disgrumare (dis-gru-má-ri) sf disgrumãri (dis-gru-mắrĭ) – scriari neaprucheatã tu-aestu dictsiunar; vedz dizgrumari
T.Cunia Dictsiunar-a-Limbãljei-Armãneascãdisgrumat
disgrumat (dis-gru-mátŭ) adg disgrumatã (dis-gru-má-tã), dis-grumats (dis-gru-mátsĭ), disgrumati/disgrumate (dis-gru-má-ti) – scriari neaprucheatã tu-aestu dictsiunar; vedz dizgrumat
T.Cunia Dictsiunar-a-Limbãljei-Armãneascãdisgrum
disgrum (dis-grúmŭ) (mi) vb I disgrumai (dis-gru-máĭ), dis-grumam (dis-gru-mámŭ), disgrumatã (dis-gru-má-tã), disgruma-ri/disgrumare (dis-gru-má-ri) – scriari neaprucheatã tu-aestu dictsiunar; vedz dizgrum
T.Cunia Dictsiunar-a-Limbãljei-Armãneascã