|
disbitat
disbitat (dis-bi-tátŭ) adg disbitatã (dis-bi-tá-tã), disbitats (dis-bi-tátsĭ), disbitati/disbitate (dis-bitá-ti) – scriari neaprucheatã tu-aestu dictsiunar; vedz dizbitat
T.Cunia Dictsiunar-a-Limbãljei-Armãneascãdisbitãturã
disbitãturã (dis-bi-tã-tú-rã) sf disbitãturi (dis-bi-tã-túrĭ) – scriari neaprucheatã tu-aestu dictsiunar; vedz dizbitãturã
T.Cunia Dictsiunar-a-Limbãljei-Armãneascãdisbet
disbet (dis-bétŭ) (mi) vb I disbitai (dis-bi-táĭ), disbitam (dis-bi-támŭ), disbitatã (dis-bi-tá-tã), disbitari/disbitare (dis-bi-tá-ri) – scriari neaprucheatã tu-aestu dictsiunar; vedz dizbet
T.Cunia Dictsiunar-a-Limbãljei-Armãneascã