|
aroatã1
aroatã1 (a-rŭá-tã) sf, adv aroati/aroate (a-rŭá-ti) – lucru arucutos (tserclju) di metal (lemnu, plasticã, etc.) tsi poati s-hibã mplin tu mesi i gol, sh-cari, anvãrtinda-si fatsi si s-minã un lucru (amaxi, moarã, funea di la puts, etc.); arocut mari di cheatrã cu guvã tu mesi cu cari s-matsinã grãnili la moarã; mardzinea-a unui lucru stronghil (arucutos, gurguljitos) iu cati punctu (loc) a ljei s-aflã tu idyea dipãrtari di-un altu punctu (loc) dit mesi (tsi s-acljamã chentru); tsercljul di her tsi s-bagã deavãrliga di-un talar (tra s-lji tsãnã deadun scãndurli di cari easti faptu); roatã, arcoatã, arocut, rocut, arucot, tserclju, tserchiu, rucoci, furcutash, ghirgal, chirseni; (fig: aroatã = vrondul faptu di-unã aroatã cãndu s-minã)
{ro: roată, piatră de moară, cerc, cerc (de butoi)}
{fr: roue, cercle, cerceau}
{en: wheel, circle, hoop}
§ roatã (rŭá-tã) sf, adv roati/roate (rŭá-ti) – (unã cu aroatã1)
ex: s-asparsi nã roatã di la cucii; un vultur acãtsã si s-anvãrteascã shi s-u-aducã roatã mãrsha (s-u-aducã deavãrliga ca unã aroatã); roata di prisuprã di la moarã
§ arcoatã (ar-cŭá-tã) sf arcots (ar-cótsĭ) – (unã cu aroatã1)
§ arocut1 (a-ró-cutŭ) sn arocuti/arocute (a-ró-cu-ti) shi aroacu-ti/aroacute (a-rŭá-cu-ti) – (unã cu aroatã1)
ex: arocutlu (aroata) a putslui tsi s-frica shi s-anvãrtea; un om ancãrcat cu aroacuti (aroati) di moarã; arocutlu (tsercljul) di moali brats; arocuti (fig: vrondul di arocuti) asunarã
§ rocut (ró-cutŭ) sn rocuti/rocute (ró-cu-ti) shi roacuti/roacute (rŭá-cu-ti) – (unã cu aroatã1)
§ arucot (a-ru-cótŭ) sn arucoati/arucoate (a-ru-cŭá-ti) – (unã cu aroatã1)
ex: tserclju s-fac, s-fac arucot (tserclju); suntu ca gilats, ca atselj di sum arucot (aroatã)
§ arucutescu (a-ru-cu-tés-cu) (mi) vb IV arucutii (a-ru-cu-tíĭ), arucuteam (a-ru-cu-teámŭ), arucutitã (a-ru-cu-tí-tã), arucutiri/arucutire (a-ru-cu-tí-ri) – min un lucru anvãrtindalui shi turnãndalui ca aroata; (mi) tornu di-unã parti sh-di-alantã; (mi) tindu (culcu, di-arada pi crivati) tra s-dormu; arcutescu, antãvãlescu, andãvãlescu, cutuvulescu, cutãvãlescu, cutuvlescu, ntãvãlescu, tãvãlescu, anduchilescu, ghilindescu, chilindescu; (fig:
arcoatã
arcoatã (ar-cŭá-tã) sf – vedz tu aroatã1
T.Cunia Dictsiunar-a-Limbãljei-Armãneascã vedz: aroatã1arcutescu
arcutescu (ar-cu-tés-cu) (mi) vb IV – vedz tu aroatã1
T.Cunia Dictsiunar-a-Limbãljei-Armãneascã vedz: aroatã1arcutiri/arcutire
arcutiri/arcutire (ar-cu-tí-ri) sf – vedz tu aroatã1
T.Cunia Dictsiunar-a-Limbãljei-Armãneascã vedz: aroatã1arcutit
arcutit (ar-cu-títŭ) adg – vedz tu aroatã1
T.Cunia Dictsiunar-a-Limbãljei-Armãneascã vedz: aroatã1arocut1
arocut1 (a-ró-cutŭ) sn – vedz tu aroatã1
T.Cunia Dictsiunar-a-Limbãljei-Armãneascã vedz: aroatã1arocuta
arocuta (a-ró-cu-ta) adv – vedz tu aroatã1
T.Cunia Dictsiunar-a-Limbãljei-Armãneascã vedz: aroatã1arucot
arucot (a-ru-cótŭ) sn – vedz tu aroatã1
T.Cunia Dictsiunar-a-Limbãljei-Armãneascã vedz: aroatã1arucutescu
arucutescu (a-ru-cu-tés-cu) (mi) vb IV – vedz tu aroatã1
T.Cunia Dictsiunar-a-Limbãljei-Armãneascã vedz: aroatã1arucutiri/arucutire
arucutiri/arucutire (a-ru-cu-tí-ri) sf – vedz tu aroatã1
T.Cunia Dictsiunar-a-Limbãljei-Armãneascã vedz: aroatã1arucutish
arucutish (a-ru-cu-tíshĭŭ) sn – vedz tu aroatã1
T.Cunia Dictsiunar-a-Limbãljei-Armãneascã vedz: aroatã1