|
|
ifen
ifen (i-fénŭ) sn pl(?ifénuri?) – linii (hãrachi, cijdii) multu njicã cari leagã dauã zboarã ahoryea tra s-aspunã arãzga-a unui singur (ma altu) zbor (compus) cu noima-a lui ahoryea; linii cu cari s-dispartu silabili-a unui zbor cãndu vrem s-aspunem cum s-avdi; cratimã
{ro: cratimă, liniuţă de unire}
{fr: trait d’union}
{en: hyphen}
§ ipodiastoli (i-po-dhi-ĭas-to-lí) sm pl(?) – unã cu ifen
cratimã
cratimã (crá-ti-mã) sn cratimi/cratime (crá-ti-mi) – linii (hãrachi, cijdii) multu njicã cari leagã dauã zboarã ahoryea tra s-aspunã arãzga-a unui singur (ma altu) zbor (compus) cu noima-a lui ahoryea; linii cu cari s-dispartu silabili-a unui zbor cãndu vrem s-aspunem cum s-avdi; ifen
{ro: cratimă, liniuţă de unire}
{fr: trait d’union}
{en: hyphen}
ipodiastoli
ipodiastoli (i-po-dhi-ĭas-to-lí) sm – vedz tu ifen
T.Cunia Dictsiunar-a-Limbãljei-Armãneascã vedz: ifen