vãnãtati/vãnãtate

vãnãtati/vãnãtate (vã-nã-tá-ti) sf vãnãtãts (vã-nã-tắtsĭ) – sãm-tsãrea (mirachea) tsi u-ari cariva cãndu fatsi un lucru mash tr-alãvdari (cãmãrusiri)
{ro: deşertăciune, vanitate}
{fr: vanité}
{en: vanity}
ex: ma di ncot ãnj furã tuti, chiruti n vãnãtati

§ vãnãt (vắ-nãtŭ) adg, adv vãnãtã (vắ-nã-tã), vãnãts (vắ-nãtsĭ), vãnãti/vãnãte (vắ-nã-ti) – tsi easti adrat mash trã vãnãtati (cã nu easti lipsitã, easti geaba); tsi nu-adutsi vãrã hãiri; (lucru tsi easti dat, faptu, etc.) trã dip tsiva; vãnat, ncot, geaba, digeaba, bathava, batiava, bosh, matea, nafile, tu cac, anafal
{ro: zadarnic}
{fr: en vain}
{en: needless}
ex: ma tutã cilistisirea-lj fu vãnãtã (fãrã hãiri, geaba); tuti lucrili eara dinintea-a ocljilor a lui vãnãti (ncot, matea)

§ vãnat (vã-nátŭ) adv – (unã cu vãnãt)
ex: tut tsi feats-lj fu vãnat (geaba)