|
disgãrdiri/disgãrdire
disgãrdiri/disgãrdire (dis-gãr-dí-ri) sf disgãrdiri (dis-gãr-dírĭ) – scriari neaprucheatã tu-aestu dictsiunar; vedz dizgãrdiri
T.Cunia Dictsiunar-a-Limbãljei-Armãneascãdisgardu
disgardu (dis-gár-du) vb IV disgãrdii (dis-gãr-díĭ), disgãrdeam (dis-gãr-deámŭ), disgãrditã (dis-gãr-dí-tã), disgãrdiri/disgãrdire (dis-gãr-dí-ri) – scriari neaprucheatã tu-aestu dictsiunar; vedz dizgãrdescu
T.Cunia Dictsiunar-a-Limbãljei-Armãneascã