|
|
cãrãiri/cãrãire
cãrãiri/cãrãire (cã-rã-í-ri) sf – vedz tu cãrãescu
T.Cunia Dictsiunar-a-Limbãljei-Armãneascã vedz: cãrãescucãrãescu
cãrãescu (cã-rã-ĭés-cu) vb IV cãrãii (cã-rã-íĭ), cãrãeam (cã-rã-ĭámŭ), cãrãitã (cã-rã-í-tã), cãrãiri/cãrãire (cã-rã-í-ri) – fac un vrondu cu bots shcurti shi suptsãri ca-atseali fapti di pulj ca corbul, di shoarits cãndu arod tsiva, etc.; plãngu tut chirolu fãrã-acumtinari
{ro: cârâi, tot plânge}
{fr: croasser, pleurer}
{en: croak, cry}
ex: tsi cãrãeashti tu dulapi? lipseashti s-hibã un shoaric; tutã noaptea cãrãi (plãmsi)
§ cãrãit (cã-rã-ítŭ) adg cãrãitã (cã-rã-í-tã), cãrãits (cã-rã-ítsĭ), cãrãiti/cãrãite (cã-rã-í-ti) – tsi fatsi un vrondu cu bots shcurti shi suptsãri
{ro: cârâit, plâns}
{fr: croassé, pleuré}
{en: croaked, cried}
§ cãrãiri/cãrãire (cã-rã-í-ri) sf cãrãiri (cã-rã-írĭ) – atsea tsi s-fatsi cãndu tsiva i cariva cãrãeashti
{ro: acţiunea de a cârâi, de a tot plânge}
{fr: action de croasser, de pleurer}
{en: action of croaking, of crying}