|
ndunicatã
ndunicatã (ndu-ni-ca-tã) sf fãrã pl – scriari neaprucheatã tu-aestu dictsiunar; vedz ntunicatã
T.Cunia Dictsiunar-a-Limbãljei-Armãneascãndunicat
ndunicat (ndu-ni-cátŭ) adg ndunicatã (ndu-ni-cá-tã), ndunicats (ndu-ni-cátsĭ), ndunicati/ndunicate (ndu-ni-cá-ti) – scriari neaprucheatã tu-aestu dictsiunar; vedz ntunicat1, ntunicat2
T.Cunia Dictsiunar-a-Limbãljei-Armãneascãndunicã
ndunicã (ndú-ni-cã) vb I unipirs ndunicã (ndu-ni-cắ), ndunica (ndu-ni-cá), ndunicatã (ndu-ni-cá-tã), ndunicari/ndunicare (ndu-ni-cá-ri) – scriari neaprucheatã tu-aestu dictsiunar; vedz ntunicã
T.Cunia Dictsiunar-a-Limbãljei-Armãneascãndunic
ndunic (ndú-nic) vb I ndunicai (ndu-ni-cáĭ), ndunicam (ndu-ni-cámŭ), ndunicatã (ndu-ni-cá-tã), ndunicari/ndunicare (ndu-ni-cá-ri) – scriari neaprucheatã tu-aestu dictsiunar; vedz ntunic
T.Cunia Dictsiunar-a-Limbãljei-Armãneascã